Abstract:
W świecie scentralizowanej gospodarki, która miała miejsce w Polsce w latach powojennej socjalistycznej rzeczywistości nie istniał problem zarządzania zasobami ludzkimi. Człowiek jako indywidualne pojęcie organizacyjne był tematem mało istotnym, ponieważ liczyła się efektywność zespołu. W latach transformacji coraz więcej firm zaczęło zwracać uwagę na indywidualną kondycję psychofizyczną swoich pracowników. Zdano sobie sprawę z tego, że poszczególni pracownicy ich umiejętności i zdolność kreatywnego myślenia może przez odpowiednią politykę zarządzania, a także umiejętne wpływanie na psychologiczny aspekt motywacji pracownika i doprowadzić do pogłębienia nie tylko jego efektywności w pracy, ale także pełnej asymilacji z grupą. Problem odpowiedniego stworzenia warunków do prawidłowego rozwoju zawodowego pracowników w obecnej polityce gospodarczej spoczął na stanowisku menedżera. Od ich profesjonalizmu zawodowego a także umiejętności interpersonalnych uzależniony jest w ogromnej mierze sukces firmy. Celem niniejszej pracy jest badanie wpływu osobowości menedżera na sposób zarządzania zasobami ludzkimi.
