Transformacja Polskiego systemu medialnego

Abstract

Niniejsza praca skupia się na omówieniu tego jak powstawały nowoczesne polskie media. Jest to ściśle związane z historią najnowszą oraz przemianami, jakie dokonały się u schyłku lat 80 tych oraz początku lat 90-tych. Całość pracy skupia się również na opisaniu całości systemu medialnego w Polsce. Do głównych źródeł wykorzystanych w tej pracy nalezą publikacje książkowe zawierające informację o historii Polski i mediów oraz sposobach i formach komunikowania. Funkcje uzupełnienia pełnią tu artykuły prasowe związane przede wszystkim z kształtem rynku środków masowego przekazu – głównie rynku wydawniczego. Pierwszy rozdział ma na celu ogólne opisanie zmian zachodzących w systemie mediów w procesie erozji i upadku komunizmu w Polsce, z uwzględnieniem głównych „rozgrywających” w procesie odejścia Polski od komunizmu. Zawiera on również próbę definicji komunizmu, jaki istniał w Polsce. Integralną częścią rozdziału jest opis przebiegu obrad „Okrągłego Stołu” oraz powstałej w trakcie jego prac tak zwanej grupy roboczej do spraw Środków Masowego Przekazu. Drugi rozdział skupia się na kształcie rynku medialnego oraz jego historii. Podzielony on został na poszczególne formy przekazu informacji, podążając od najstarszej, czyli prasy poprzez radio aż do najbardziej popularnego tj. telewizji. Ważnym elementem tego rozdziału jest przegląd struktur właścicielskich w Polskich mediach dokładnie udział kapitału zagranicznego w poszczególnych instytucjach masowej komunikacji. Uwzględniony tu został zasięg oraz historia nie tylko powstawania rynku medialnego w Polsce, lecz także historia poszczególnych form środków masowego przekazu. Ostatni rozdział pracy skupia się na próbie odpowiedzi na pytanie, jaką funkcję pełnią media w nowoczesnej rzeczywistości oraz jaki wpływ mają na życie zwykłego obywatela. Wiąże się to bezpośrednio z tym, jaką władzą dysponują media, ale także to jak mogą być kontrolowane, oraz czy zasadne jest stwierdzenie, „Kto ma media ten ma władzę” i czy media można nazwać „Czwartą Władzą”. Ważną rolę odgrywają tu instytucjonalne instrumenty, jakie wykorzystywane są do kontroli mediów przez szeroko pojęte państwo.