Wycena instrumentów pochodnych na pogodę

Abstract

Duża część gospodarki światowej jest wrażliwa na pogodę. Rosnący poziom konkurencji zmusza firmy do obniżania swoich cen. Z tego powodu zyski firm stały się bardziej wrażliwe na zmiany pogody. Instrumenty pochodne na pogodę wydają się być dobrym rozwiązaniem do zabezpieczenia firm przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, które w ostatnich latach stały się coraz bardziej nieprzewidywalne. Najczęściej wykorzystywanymi rodzajami tych instrumentów to kontrakty terminowe i opcje. Celem pracy jest analiza wyceny instrumentów pochodnych na pogodę. Przedstawiono instrumenty pochodne na Chicago Mercantile Exchange oraz opisano opcje na pogodę. Wyjaśniono różnicę pomiędzy instrumentem pochodnym a ubezpieczeniem. Zaprezentowano dwa sposoby obliczania cen opcji. Pierwszym z nich jest wycena opcji na pogodę za pomocą symulacji Monte-Carlo zaproponowanej przez B. Dischl’a. Jedynym założeniem takiego rozwiązania jest to, że pogoda w przyszłości będzie się zachowywać podobnie do danych historycznych. Jest to największa zaleta tego modelu, ponieważ nie stosuje on uproszczeń, co do rozkładu temperatur. Niestety problemem tego rozwiązania są trudności implementacyjne. Niewątpliwie trudniej jest stworzyć symulację niż zastosować prosty wzór. Dlatego jako drugi sposób został zaprezentowany wzór, który został zaproponowany przez P. Alatona, B. Djehiche i D. Stillbergera. Takie rozwiązanie umożliwia tylko obliczanie cen opcji wypisanych na stopnie grzewcze, co wydaje się być największa wadą tego rozwiązania. Za pomocą obu modeli otrzymane wyniki były bardzo zbliżone.