Abstract:
Reforma systemu edukacji jest jedną z najważniejszych polskich przemian ustrojowych, bowiem wykształcenie społeczeństwa jest najefektywniejszą inwestycją
w rozwój każdego obywatela, odzwierciedla zarazem poziom kulturowy i cywilizacyjny społeczeństwa. Przetrwanie i rozwój szkoły wymagają jej dostosowania się do istniejącej sytuacji, a także kreowania niezbędnych zmian. Odpowiednie ich wprowadzenie wpływa na efektywność kierowania szkołą. Przygotowanie młodego człowieka do życia we współczesnym świecie jest inwestowaniem w przyszłość i wymaga sprawnego funkcjonowania systemu edukacji, kompetentnego kierownictwa oraz szeroko pojętej działalności oświatowej. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym określa, iż do zakresu działania gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zaspokajanie to może dokonywa się poprzez każdy rodzaj aktywności, ale szczególnym obszarem sprzyjającym temu celowi jest możliwość wykonywania zadań własnych gminy. Polityka oświatowa jest dla samorządów zadaniem nie zawsze dobrze pojmowanym. Niskie nakłady finansowe na oświatę zniechęcają samorządy do działania, ale polityka oświatowa to nie tylko wyliczenie subwencji. Polityka oświatowa samorządu terytorialnego to określenie lokalnych priorytetów oświatowych. Zarządzanie oświatą w gminie jest procesem bardzo złożonym i powinno być traktowane jako cel strategiczny, dzięki któremu istnieje możliwość rozwiązania wielu problemów lokalnych. Podstawowym celem niniejszej pracy jest poznanie, analiza i lepsze zrozumienie istoty systemu finansowania jednostek oświatowych. Analiza finansowania jednostek oświatowych na przykładzie gminy Radomyśl Wielki jest głównym przedmiotem badań niniejszej pracy. Tak sformułowany cel pracy zrealizowany został w oparciu o studia literaturowe, jak również przy wykorzystaniu informacji empirycznych, charakteryzujących system finansowania oświaty w Radomyślu Wielkim. Okres badań empirycznych obejmuje lata 2001 – 2004.